Książka „Bilgamesz. Władca Unug” została oparta na tekstach asyryjskich i innych fragmentach przekazów, w szczególności sumeryjskich. Celem autora było:
1) przybliżenie warunków życia w społeczeństwie zurbanizowanym epoki późnego neolitu i wczesnego brązu (zwyczaje, obyczaje, religia, życie codzienne);
2) opis kształtowania się podstaw moralno-społecznych w tymże okresie wobec braku jakiegokolwiek sformalizowanego systemu etyczno-moralnego;
3) ukazanie problematyki życia pośmiertnego i związanych z tym postaw moralnych, w konfrontacji z system religijnym, który nie ma jeszcze wypracowanej i w pełni rozwiniętej koncepcji eschatologiczej, a przede wszystkim soteriologicznej;
4) ukazanie osobistej tragedii bohatera wobec konieczności śmierci jako wyraz ponadczasowego dramatu ludzkości;
5) odmitologizowanie eposu poprzez nałożenie fabuły opartej na realiach historyczno-etnograficznych, wykorzystując oczywiście fikcję literacką, opartą jednakże na teoriach, hipotezach, źródłach archeologicznych i historycznych, jak np.: Lista Królów, tabliczka z Tummal czy pierścień A’annepaddy.